29 Aralık 2010 Çarşamba

DÜŞ____ünce

Suya düşen bir yaprağın gölgesiydi zaman
ürkek bakışların ardına
yüreğinin kuytusuna sıkışan
en tiz seslerin uğultusuna karışan gülüşün
sen gidince gelirdi
sessizliğe
düş___ünce

kırık canlar bırakmış bir adam
tılsımını kaybetmiş bir his
düşünce elindeki ayna
kırılır rüya
gerçeğe
düş___ünce

geçiyor gözümden hayat
zaman akıyor deli zaman
çatırdayan anıların sonsuz telaşesinde
bir hüküm giydim derken sessizliğe
bir ışık beliriyor gözlerinde
mahkum oluyorum yalnızlığa
sus-pus oluyor sesiimin yankısı
diriliyorum hiçliğe
sensizliğe düşünce
bensizliğe
düş_______

ben' den

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder